Dag 29,30 en 31

Vanmorgen vanuit Waitara, waar we aan het strand stonden via Inglewood naar Egmond Village gereden Dit is aan de noordkant van Mt Taranaki. Hadden we gisteren de zuidkant voor een deel beklommen vandaag wilde de noordkant bekijken. Vanuit Egmond village loopt een 16 km lange weg, deels door een regenwoud naar het informatie-centrum vanwaaruit verschillende tracks, kort of langere, de berg opgaan. Wij kozen voor een wandeling van ongeveer drie uur. Voor een deel via trappen heel steil omhoog om daarna via een smal pad, zig zag door het regenwoud, langs de afgrond weer terug naar beneden. Het regenwoud is echt heel dicht begroeid met af en toe spectaculaire uitzichten over de berg of juist over de vallei. Je wil wel om de 5 minuten een foto maken. Een prachtig wandeltocht. Weer terug beneden teruggereden naar Egmond village waar we met een wijntje op een boerencamping van het uitzicht op de Taranaki konden genieten. Deze camping is van een Nederlands echtpaar die hierbij ook een restaurant runnen dus lekker uit eten vandaag.
De dag daarna een dag van regen en lange afstanden rijden. Vanmorgen afscheid genomen van de Ned. eigenaars om eerst terug naar New Plymouth te rijden. Campingaanbod kopen en even bij ons favoriete restaurant (mac Do met gratis wifi) koffie te drinken. Na de koffie op weg naar het Nationaal Park Tongario om ook daar de vulkanen te bekijken. Halverwege de doorgaande weg afgeslagen om een kortere weg door een prachtig maar ook heel verlaten gebied te rijden. Eigenlijk hadden we eerst even moeten tanken maar waren we even vergeten :). Het gebied, de binnenlanden is heel mooi, bergachtig dus zig zag omhoog en omlaag, maar ook heel verlaten. Heel af en toe was er een verlaten en verwaarloosd huis te zien tot we in Ohura een vrijwel verlaten dorp kwamen. Vroeger was dit een welvarend gebied maar nu staan vrijwel alle huizen er leeg en heel erg verwaarloosd bij. Bij een van de huizen twee, om 12 uur morgens al aan het bier, mannen die wel een praatje wilde maken. In het dorp wonen nog maar 52 voornamelijk oudere mensen en benzine konden we er ook niet krijgen. Gelukkig was er bij een volgende dorp, 5 huizen groot waarvan er drie ook onbewoonbaar waren, wel een soort van benzine pomp. Daarna doorgereden door dit echt verlaten gebied naar Taumarundi. Een groter dorp maar ook hier trekken de jonge mensen allemaal weg. Omdat het nog steeds regende en alles dicht was zijn we doorgereden tot we, in Kakahi met rondom ons de bergen, een rustige plek zagen waar we de campervan voor een nachtje konden parkeren.
De dag erna wakker geworden met een stralend zonnetje. Dus na het ontbijt naar het Tongariro National Park gereden. Daar liggen drie vulkanen vlak bij elkaar. Deze vulkanen liggen in het binnenland en laten een totaal ander beeld dan de Taranaki zien Hier geen regenwouden maar een kaal met bruine en zwarte rotsen bezaaide omgeving. Voor de liefhebbers; hier is het laatste deel van de lord of the rings opgenomen. Het deel waar de twee hobbits de Mt Doom beklimmen. Wat een leeg en kaal,maar ook hier ook super mooi landschap. De hoogste vulkaan, Mt Ngauruhoe is 2797 meter. Natuurlijk hebben we de eerste 1600 meter gesmokkeld, met de stoeltjes lift omhoog maar daarna moesten we toch echt zelf verder omhoog klimmen. Op de berg ligt het hele jaar sneeuw, dus over stukken sneeuw en rotsen, over en langs watervallen naar boven. Dankzij de helpende en heisende hand van Kees haalde ik het tot op ongeveer 250 meter, daarna werd het echt te steil voor mij maar Kees stapte rustig door. En terwijl ik achter een rotsblok uit de wind ging zitten liep Kees nog in een veel steviger tempo dan ik heb in een half uurtje naar de top van de richel tot op 2200 meter hoog.
Vervolgens zijn we weer naar beneden gelopen waar we, ruim drie uur na onze start weer in de stoeltjeslift kropen. Omdat we nu voorlopig wel genoeg bergen hebben beklommen gaan we weer richting de oceaan. Dus in de auto om aan het eind van de middag bij Lake Taupo, het grootste meer van NZ te stoppen.