Dag 23,24,25

Vanmorgen vanuit de vallei van Matiti, net voorbij Murchison weggereden om via Motueka richting Picton te rijden. In Morueka gaan we kijken of de broer van de schilder thuis is. Deze broer woont hier al jaren en we hebben beloofd om, al we in de buurt waren, de groeten te gaan doen. Jammer genoeg was de broer zelf niet thuis maar zijn vrouw ( uit langedijk) vond het erg leuk om weer een uurtje gezellig hollands te kletsen. Na de koffie toch wel weer flink doorgereden om op tijd in Picton te zijn.
De volgende dag kwamen we rond 2 uur in Picton aan. Picton ligt in de Malbouro's een groep eilanden van waaruit we de oversteek naar het het noordereiland maken. De stad ligt aan een van de vele felblauwe baaien met hoge rotsen, kleine strandjes en (opnieuw) schitterende uitzichten. Omdat we hier ruim de tijd hebben weer even een was in de wasmachine en droger gedaan en zijn we rustig is het zonnetje gaan zitten. Ondertussen moest ik onder het genot van een plastic bekertje met wijn de haren van kees knippen. ( voor insiders, beetje coupe Hunter).
Daarna heerlijk een sateetje gegeten en een wandeling gemaakt.
De volgende ochtend heel vroeg, 4 uur, de auto gestart en naar de ferry gereden. Daar moesten we toch nog een uur wachten eer we de ferry op konden rijden en naar het bovendeks mochten gaan. Van Picton naar Wellington is het ruim drie uur varen door de baai en langs eilandjes terwijl de zon langzaam boven de bergen uitkwam. Gelukkig is de Ferry een grote, stabiele boot zodat ik deze keer geen kotszakjes nodig had.
In Wellington zijn we eerst naar het Te Papa Museum gegaan. Een museum met 6 verdiepingen waar je denk ik, dagen kunt vertoeven. Wij kozen ervoor om eerst de afdeling met Maorikunst en geschiedenis te bekijken waar we meer dan 5 uur de meest mooie dingen zagen en toen hadden we nog niet alles gezien. Omdat ik ook nog de grootste ooit gevangen Pijlinktvis wilde zien zijn we ook nog naar de afdeling Oceanië en Geologie gegaan. Maar hoewel de inktvis wel erg groot was, meer dan 8 meter, viel deze toch wel tegen. Gelukkig was er nog veel meer over de geschiedenis en geologie van Nieuw Zeeland te zien zodat we ruim 6 uur in het Museum geweest zijn en toen hadden we dus maar 2 van de 6 afdelingen gezien. Met een hoofd vol informatie en indrukken zijn we daarna met de kabeltram de stad in gegaan en een stukje door de botanische tuin gelopen.
Aan het eind van de middag de stad uitgereden tot we in Waianae Beach een mooi plekje vonden. Maar helaas tijdens het eten kwam de plaatselijke veldwachter langs die, hoewel het hem erg speet, ons toch wegstuurde. Wel gaf hij, onder hevig knip-ogen met zijn linkeroog aan dat er een stuk verder een plaats was die hij niet controleerde. Hoewel dit ook een illegale plek was besloten we, het was ondertussen donker, het toch te riskeren.