Dag 11,12,13

Wat is Nieuw Zeeland toch een groot en ruig land. Na de omgeving van Akaroa te hebben verlaten reden we het binnenland in naar de bergen. Alles hier in Nieuw Zeeland, behalve de dorpen, is groter en en ruimer. In de weides staan kuddes van meer dan 500 koeien of 1000 schapen. De bomen zijn groter en breder De weg naar Mount Cook loopt via velden vol met lavendel of wilde bloemen. Na de nodige tussenstops zagen we in de verte de bergen met sneeuw op de toppen liggen en zagen we ook de eerste, ook weer kilometers lange en onwaarschijnlijk fel turquoise blauwe meren. Savond waren we bij Lake Tekapo en na twee dagen wild kamperen besloten we hier maar weer op een camping te gaan staan ( wild kamperen was hier verboden) De volgende ochtend zijn we de 1000 meter hoge St John opgelopen onderweg schitterend uitzicht over de bergen en de omgeving. Eenmaal boven kwamen we tot de ontdekking dat je de top ook met auto kan bereiken maar de wandeling omhoog was toch echt de moeite waard, Wat een uitzicht en mooie omgeving. Smiddags zijn we naar Mount Cook gereden om daar aan de voet van de bergketen te gaan slapen. Kees maakte eerst nog een wandeling maar ik was te moe en hield het even voor gezien. De volgende ochtend zijn we naar de Tasman gletsjer gelopen. Mount Cook is wel de hele tijd te zien maar daar kan je alleen met veel wandel/loop en klimervaring komen. De tasman gletsjer is mooi en lelijk tegelijk. De bergen en rotsen zijn steil, het water dat eraf komt is ijskoud en grijs van kleur. De gletsjers zelf is aan de randen en de eerste tweehonderd meter pikzwart en vol met rotsen Pas na die ruim tweehonderd meter is de witte sneeuw en het ijs te zien. We hebben nog wel geprobeerd om te kijken of we met een helicopter meekonden maar dat lukte niet. Alles was volgeboekt. We gaan het later nog vanuit de andere kant proberen.
Na de bergen reden we opnieuw langs kilometers lange meren terug richting de kust. Avonds kampeerde we op het heel afgelegen stil plekje in een weiland vlak bij de rivier De volgende ochtend reden via Omarou we door naar Dunadin. In Omarou zagen op het strand de grote speciale rotsen, de mouraki bouldels, rotsen die net rond als voetballen zijn en waarvan men nog niet precies weet waardoor dat ontstaat. Dunadin is een middelgrote stad waar nog heel veel gebouwen uit de eind 18e , begin 19e eeuw staan. Bij het bekijken van een van de vele mooie kerken kwamen in de kerstdienst voor kinderen terecht. Er werd een soort kerstspel opgevoerd waarbij de pastoor onder veel rook in zijn kamerjas uit de preekstoel te voorschijn kwam. De Pastoor was de wijze uit het oosten die het kinderke zocht. Uiteindelijk werd het kindje Jesus samen met de kinderen in de kribbe gelegd en was het daarmee ook voor ons kerstmis geworden. Savond reden we naar Otage Penninsula waar we uiteindelijk boven op de kliffen op de golfbaan onze camper hebben neergezet. Of dit mocht was niet duidelijk maar we konden er heerlijk rustig slapen.
De ochtend daarna vertrokken we via de kustweg met steeds opnieuw uitzichten over rotsen en kleine mooie zandstranden naar Curio Bay Onderweg een wandeling door een subtropisch regenwoud waar je niet alleen de hoge bomen maar ook de watervallen kon bewonderen.
Curio Bay is een hoge klif met, ja opnieuw een goudgeel strand waar de de pacific soms met heel veel geweld tegen de rotsen aanslaat. Savond zagen we een eenzame pinguïn op de rotsen maar de volgende ochtend bij het ontbijt hadden we uitzicht op het strand met in de branding twee buitelende en springende dolfijnen.
Na het ontbijt de was gedaan en nu zijn we in Invercargill waar we een verlate kerstlunch bij de Mac donald hebben.