Dag 32,33,34 en 35

Vanmorgen opnieuw een stralende zon en na het ontbijt naar Taupo gereden. aupo is een echte toeristenstad aan een van de vele meren waar weinig historische monumenten zijn maar dat vooral gericht is op het aanbieden van actieve sporten als waterskiën, van bruggen springen of muren beklimmen. Naast het even over een markt met alternatieve kraampjes lopen was er voor ons weinig interessants te beleven, dus boodschappen doen en doorrijden naar Orakei Karako. Orakei Karako betekent " the place of adorning" en dat is het inderdaad.
Het is een geothermisch gebied dat aan een meer ligt en waar je een prachtige wandeling, langs grote oranje en grijs gekleurde sillicaterrassen, waar het hete water zo uit de grond stroomt, kunt maken. De terrassen hebben prachtige felle oranje, grijs en bruin-rode kleuren met kokende meertjes, geysers en borrelende modderpoelen. Je moet ook echt op het pad blijven want ernaast is de grond kokend heet, overal komen slieren stoom uit de grond. Vanuit de grond onder de terrassen loopt elke dag 20 miljoen !!! Liter heet water het meer in. Omdat we van de eigenaresse van het restaurantje daar mochten blijven kamperen hebben we na de wandeling de auto neergezet en een duik in het warme meer genomen. Is het meer in het midden erg koud, op sommige plaatsen aan de oever was het water gewoon heet. Na het poedelen gegeten met uitzicht op het meer en de omhoog stijgende stoom op de berg. En dat op een plekje, omdat er verder geen enkele andere kampeerder te bekennen was,het heel erg stil en mooi was.
De volgende ochtend rond 10 uur naar Rototua dat, evenals Taupo heel toeristisch is, gereden. Je rijd de stad binnen via een lange, brede laan met aan weerskanten alleen maar hotels, motels en resorts. De een nog mooier en luxer dan de ander. Na de koffie wilde we naar het museum maar helaas was dit, als gevolg van de aardbeving, voor langere tijd gesloten. Omdat het pittig regende en Kees toch actief wilde zijn zijn we eerst naar de, naast het museum gelegen, golfbaan gegaan waar hij een heleboel balletjes heel ver weg wist te slaan. Bij mij lukte het om vier ballen te raken en twee meter verder te slaan :).
Daarna naar een ander klein museum gegaan waar een tentoonstelling over Leonardo Di Vinci was dus niks over NZ
Aan het eind van de middag, nog steeds in de regen, langs de meren met zwarte zwanen, grappig genoeg zie je hier geen witte zwanen, naar een camping gereden
De volgende ochtend eerst uitgebreid haren gewassen( ik ) en de auto (kees) een beetje schoongemaakt om daarna gedurende een groot deel van de dag alleen maar rijden, om via bossen en meren naar Wakantane te gaan. Aan het eind van de middag ging de zon schijnen en hebben we in " The bay of plenty" een schiereiland, een plekje gezocht. En ja er is hier plenty, grote huizen met aan de ene kant de Pacific met witte stranden en aan de andere kant een schitterende baai met kleine eilandjes. Eerst een lange wandeleling over het strand gemaakt waarna we op de boulevard een piepklein eettentje gevonden hebben.
De volgende dag was er weer een stralende zon en meteen in de ochtend al warm. Na het ontbijt naar " The Warf" gereden, waar we gisteren al een kajak gereserveerd hadden, om ruim twee uur lang over de baai en langs kleine eilandjes met echt oude, vergroeide bomen vol met vogels te peddelen. Daarna naar het strand gereden om de rest van de dag in de zon te luieren en in de Pacific te pootjebaden. Echt zwemmen lukt daar niet. De branding is daar zo sterk, de golven zo hoog dat je ( ik in ieder geval) zo omver gegooid wordt. Na een heerlijk dagje gewoon een beetje aanklooien alvast een uurtje richting Tauranga gereden. Het was deze avond wel even erg lang zoeken eer we een stekje voor de avond vonden. We zagen wel twee keer een camping maar dat waren allebei meer een verzameling verwaarloosde vakantiebouwseltjes waar mensen eigenlijk stiekum woonden dan een schone nette camping. Uiteindelijk na lang rijden toch een stil en rustig plekje gevonden waar we zonder lawaai konden staan.