Dag 26,27 28

De volgende dag zijn we eerst, omdat dat toch een heel mooi plekje was, teruggereden naar de plaats waar we gisteren werden weggestuurd. Daar ontbeten en toen een lange wandeling langs strand en de monding van de rivier gemaakt. Heel veel drijfhout, mooie schelpen en strandvogels. Daarna in de zon koffie gedronken en rond 13 uur richting de Taranaki gereden die we die dag, ondanks dat we lekker doorkachelde, niet in het zicht kregen. Dit deel van het Noordereiland is geheel agrarisch, heel plat met groene weides en veel, heel veel koeien. Rond 8 uur zijn we in Patea gestopt. Opnieuw bij het strand en de monding van een rivier. Hier geen mooi zandstrand maar hoge rotsen en en heel veel zwart lava zand maar ook een rustig plekje om de auto te parkeren en van het uitzicht te gaan genieten
De dag daarna zijn we van Patea naar naar de Taranaki gereden De taranaki is een 2518 meter hoge slapende vulkaan die zomaar ineens vanuit de vlakte omhoog komt. Hij ligt midden in een nationaal park en de hellingen zijn voor een groot deel bedekt met regenwouden en kleine riviertjes.
Via een van de drie ingangen van het park naar boven gereden Dit is een lange smalle weg door het regenwoud omhoog tot op een 1300 meter. Daar de wandelschoenen aangetrokken en eerst via een breed pad dat steeds smaller werd nog hoger gelopen. Na ongeveer 2 km was er de keuze om door een tunnel te lopen waarna het echte klimmen begon. Via een smal pad met rotsen en soms helemaal geen pad of juist wel weer trapjes langs het ravijn tot bij een verlaten skistation op ongeveer 1700 meter hoog geklommen. Onderweg schitterende vergezichten, soms een lekker zonnetje maar soms ook in de wolken lopen. De top van de Taranaki kregen we vandaag, hoewel er veel wind stond en de wolken in een razend tempo voorbij vlogen, niet te zien. Eenmaal, opnieuw met de helpende hand van Kees, terug beneden nog een half uurtje door het regenwoud naar een moeras gelopen. Tussen reuzen van bomen en heel veel naar benedende slingerende planten. Daarna hadden we genoeg gelopen en dus op zoek naar een plekje. Dit keer niet bij de monding van een rivier maar wel vlak bij het strand.
De ochtend daarna begon met een grijze wolkenlucht en een beetje motregen dus na het ontbijt en douchen terug naar de Taranaki richting New Plymouth gereden. Bij Cape Egmond, waar Abel Tasman 350 jaar geleden voor anker ging een tussenstop gemaakt. Evenals toen was de top van de Taranaki nog steeds niet te zien. Wel een fascinerend idee dat er op deze plaats eigenlijk niks veranderd is. Er staat nu een vuurtoren op de kliffen en er lopen koeien maar landen is nog steeds niet mogelijk. Terwijl wij daarna richting New Plymouth reden begon de zon weer te schijnen en zagen we ineens de top de van de vulkaan. Wat een schitterende berg. Op de top sneeuw en met een beetje fantasie kon je je voorstellen dat er vuur uit de top komt. Ongeveer 250 jaar was de laatste uitbarsting van deze vulkaan en je weet het maar nooit........:) Omdat het telaat was om te gaan lopen zijn we naar New Plymouth doorgereden en daar naar het museum gegaan. In NZ zijn de musea gratis en ook dit museum heeft een heel mooie collectie maorikunst en veel info over de vulkaan. Aan het eind van de dag toch weer een mooi plekje in een park, aan het strand en aan de monding van een rivier. Dus eten in het zonnetje met uitzicht op de zee.